Na zły humor M. natknąć się w poniedziałkowy poranek - poczucie winy posiadać przez długie godziny - twierdzi wróżka Benita...
Benita musi być niezwykle przenikliwą kobietą, skoro jest w stanie tak bezbłędnie ocenić sytuację, do której dochodzi od czasu do czasu w porannej łazience... I w zasadzie ten poniedziałek, to taki bardziej symbol, niż poniedziałek rzeczywisty, aczkolwiek rzeczywiście - napotkać zachmurzonego M. właśnie w cudowny słoneczny poniedziałkowy poranek, to duuuuuuża rzecz. Duży dół, innymi słowy. Murowany. Na dzień cały. Aż M. przejdzie...
M. - chmura gradowa. M. - milczący. M. - chmurny. M. - wrzeszczący. M. - wściekły z byle powodu. M. schodzący na zawał, kiedy za szybko włączy się wycieraczki i kropla wody spadnie na jego białą koszulę. M. mamroczący pod nosem niewybredne słowa pod adresem sprawczyni mokrych plam na tapicerce nowego auta. M... M... M....
W swoich wróżbach Benita nie skupia się na kobiecie M. Mówi dużo i dobitnie o M. Kobiety M. jakoś w tej opowieści nie ma. Może dla tego, że jest pytana wyłącznie o M.? Że to jego humor w przepowiedni jest najważniejszy? Że ta pełna koncentracja obydwu umysłów (i pytającej i odpowiadającej) poświęcona jest wyłącznie stanowi ducha i umysłu Wielkiego Nieobecnego? Dlaczego? Długo się nad tym zastanawiałam... tymczasem odpowiedź jest chyba banalnie prosta! Przecież, jeśli M. jest szczęśliwy, szczęśliwe są wszystkie...
Komentarze